OSMANLI 19.YÜZYIL SULTAN ABDÜLMECİD HAN TUĞRALI GÜMÜŞ ÇİFT GELİN NALINI

19.Yüzyıl ortası. Osmanlı. Gümüş. Sultan Abdülmecid Han (1839-1861) tuğralı, İzmir ibareli. (İzmir damga merkezi) Ahşap iskelet üzeri silme gümüş aplike takunyaların yüzeyi kazıma (grave) ve kalemişi tekniği ile Osmanlı Rokokosu üslubunda stilize floral motifler ile bezeli, kemerleri “Ay-Yıldız” motifli. Osmanlı Kültürü’nde önemli bir yer tutan “Gelin Hamamı”nda giyilen ikonik eserler, Osmanlı Gümüş Sanatı’nın son derece nadir tesadüf edilen, yüksek kıymete sahip koleksiyonluk örnekleridir.

Referans: Eserin damgası "Osmanlı Gümüş Damgaları / Garo Kürkman" kitabının 115.sayfasında yer almaktadır.

Ölçüler: 5 x 22 x 6 cm.
Ağırlık: 751 gr.

Osmanlı döneminde düğün eğlencelerine pazartesi günü çeyizin güvey evine gönderilmesi ile başlanırdı. Çeyiz alayının önünde, kumaşlar, meyve ve çiçeklerle ağaç şeklinde süslenmiş nahıllar taşınırdı. Salı günü yapılan gelin hamamından sonra, çarşamba akşamı gelin evinin hareminde kına gecesi düzenlenirdi. Hamamların, Osmanlı Kültüründe önemli bir yer tutmasının en temel nedeni dini inançlar idi. Kur'an'a göre temizlik dindarlığın önemli değil, ‘asli’ bir parçasıydı ve bu mermer tapınaklar banyo, masaj ve sohbetten oluşan bir toplumsal yaşamın ortaya çıkmasını sağlıyordu. Kapalı kapılar ardında yaşamını sürdürmek zorunda olan Osmanlı kadınının sosyalleşebildiği tek yer burasıydı. Varlıklı kadınlar bile evlerinde özel hamamları bulunmasına rağmen, haftada en az bir kez mahalle hamamına giderlerdi. Hanımlar hamama tas, havlu, fırça, kına, sürme, bir kalıp Girit sabunu ve nalınlarıyla beraber ve hizmetkârlar eşliğinde gidilirdi.